Wie mijn woning kent, weet dat ik daar zelden opruim, hoewel ik best weet dat áls je dan eenmaal bezig bent, die inspanning dikwijls beloond wordt met verheugende herontdekkingen; je spit een doos op zolder door en staat daar na jaren opeens weer oog in oog met je afstudeerverslag, dat subiet de glorietijden van zijn ontstaan glashelder doet herleven, of uit een oud envelopje duiken foto’s op waarvan je je afvraagt waarom die nooit in een album zijn beland – en die je doen terugdenken aan hoe hoopvol je een aantal dagen na het wegbrengen van je fotorolletje naar het betreffende Kruidvatfiliaal terugkeerde, om te zien of in de enorme lade jouw pakketje met afgedrukte foto’s van een bewogen en scheve Eiffeltoren al klaarlag.

Waar anderen zich graag uitsloven om zich te vullen met dopamine, adrenaline, nicotine, cafeïne, contramine of voor mijn part zelfs soepterrine, doet het mij vooral goed om te surfen op deze golven van ‘nostalgine’, het stofje dat bij het openen van je archieven vrijkomt en je een weldadig gevoel van nostalgie geeft. Daarom nu eens niet een gloednieuwe opname, maar eentje die al tijden lag te ‘rijpen op vat’ en erom schreeuwde om gepubliceerd te worden. Om preciezer te zijn: een nu-kan-het-nog-net-opname, van vlak voordat mijn orgel van de vorige locatie, de Utrechtse Sint-Gertrudiskerk, verwijderd moest worden. Wat een tijd was dat!
In de donkere winterdagen eind 2017 trotseerde Gijs Boelen de kou – de Gertrudiskerk was toen niet (meer) verwarmd, de kerksluiting al in een vergevorderd stadium, en hij speelde vier delen uit de Dixhuit Pièces van C.F. Ruppe (1753 – 1826). Ruppe IV dus, iets héél anders dan Rutte IV overigens…! Frisse, eerlijke muziek – nee, niet zozeer door de kou in de Gertrudiskerk, maar vooral door de frisse geest van de componist en de smaakvolle en verfijnde speelwijze van Gijs Boelen. Met zijn muziekkeuze en benadering laat hij de (heldere) klanktoestand die mijn orgel in die situatie had naar mijn idee optimaal tot zijn recht komen (nu in Deventer klinkt het trouwens weer op een andere manier mooi!).
Zo zorgt deze ‘historische’ opname al voor een goede dosis ‘nostalgine’. Maar we doen er nog een schepje bovenop: Ruppe heeft zijn werkzame leven namelijk vooral in Nederland doorgebracht, dus bij deze elegante werkjes horen klassieke Nederlandse beelden. En laat Gijs Boelen nu ook een begenadigd fotograaf zijn, dus hij heeft zijn muzikale schildering samengebracht met eigen foto’s van Nederlandse taferelen. Klik op de video hierboven en ga heerlijk op reis in eigen land!

En ik kan het maar niet genoeg zeggen: bezoek ook vooral de website van Gijs! Hij timmert aan de weg met nieuwe composities, waarvan enkele binnenkort te horen zullen zijn in zijn concert op vrijdag 18 november 2022 om 13.13 uur (ja, echt waar) in het Orgelpark te Amsterdam. Nieuwe composities zijn de nostalgi(n)e van de toekomst, dus zorg dat je erbij bent!